Wszyscy synowie izraelscy zaś, widząc ogień spadający i chwałę Pańską nad świątynią, przyklęknęli twarzą do ziemi na posadzce i oddali pokłon, wysławiając Pana, że jest dobry i że na wieki trwa łaska jego. - 2 Kronik. 7:3
Kiedy czytamy Pismo widzimy, że częstą reakcją na Bożą obecność było klękanie i padanie na twarz. Bóg jest tak wielki, że człowiek w Jego obecności oddaje mu cześć nie tylko słowami modlitwy, pieśni – ale wyraża to też w postawie ciała. Klękanie wyraża poddanie. Jest wyrazem uwielbienia i czci. Bóg jest tym, który jest godny naszego uniżenia, poddania i pokłonu.
Chociaż są oczywiście sytuacje w których niewłaściwe jest oddawanie pokłonu innym osobom (choćby pokłon Korneliusza wobec Piotra w Dz 10:26, lub Jana wobec Anioła w Obj 19:10), to Pismo zachęca nas do oddawania pokłonu naszemu Panu.
Spójrzmy na kilka fragmentów:
Sługa Abrahama, który szukał żony dla Izaaka
1 Moj. 24:48
Potem padłem na kolana i oddałem pokłon Panu, i błogosławiłem Panu, Bogu pana mojego Abrahama, który mię prowadził drogą właściwą, abym wziął córkę brata pana mojego dla syna jego.
Modlitwa Salomona
1 Król. 8:54
A gdy Salomon dokończył wszystkich swoich modlitw do Pana i wszystkich tych błagalnych próśb, powstał ze swojego miejsca przed ołtarzem Pana, gdzie klęczał na kolanach z rękami wzniesionymi ku niebu,
Modlitwa Edrasza
Ezdr. 9:5-6
5. Lecz w czasie ofiary wieczornej otrząsnąłem się z mojego przygnębienia i w swojej rozdartej szacie i płaszczu padłem na kolana, a wzniósłszy swoje ręce do Pana, mego Boga,
6. Rzekłem...
Modlitwa Daniela
Dan. 6:11-12
A gdy Daniel się dowiedział, że sporządzono to pismo, udał się do swojego domu, a miał w swym górnym pokoju okna otwarte w stronę Jeruzalemu i trzy razy dziennie padał na kolana, modlił się i wysławiał swojego Boga, jak to zwykle dotąd czynił.
Wtem wpadli owi mężowie i zastali Daniela modlącego się i błagającego swojego Boga.
Modlitwa Piotra
Dz.Ap. 9:40
A Piotr, usunąwszy wszystkich, padł na kolana i modlił się; potem zwrócił się do ciała i rzekł: Tabito, wstań! Ona zaś otworzyła oczy swoje i, ujrzawszy Piotra, usiadła.
Modlitwa Jezusa
Mat. 26:39
Potem postąpił nieco dalej, upadł na oblicze swoje, modlił się i mówił; Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty.
Łuk. 22:41
A sam oddalił się od nich, jakby na rzut kamienia, i padłszy na kolana, modlił się,
To są dla nas przykłady do naśladowania. Boży ludzie padali przez Panem na kolana w duchu uniżenia i czci.
W Nowym Testamencie mamy osoby, które oddawały pokłon Jezusowi i było to czymś jak najbardziej słusznym, gdyż zarówno modlitwa jak i pokłon wobec Syna Bożego są czymś co, powinno mieć miejsce w naszym życiu.
Łuk. 5:12
A gdy był w jednym z miast, przebywał tam mąż cały pokryty trądem; ten, ujrzawszy Jezusa, padł na twarz swoją i prosił go, mówiąc: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.
Łuk. 17:15-16
Jeden zaś z nich, widząc, że został uzdrowiony, wrócił, donośnym głosem chwaląc Boga.
I padł na twarz do nóg jego, dziękując mu, a był to Samarytanin.
W dalszej części tego fragmentu czytamy, że Jezus oczekiwał, że i pozostałych dziewięciu uzdrowionych trędowatych również do Niego przyjdzie z wyrazem wdzięczności i czci. W Dziejach Apostolskich 7:59-60 czytamy o Szczepanie, który przed śmiercią padł na kolana przed Jezusem modląc się o odpuszczenie win własnych prześladowców.
Pismo mówi też o wspólnej modlitwie Ludu Bożego, który padał na twarz. Nie były to więc tylko indywidualne modlitwy. Gdy Paweł gdy pożegnał się ze starszymi zboru w Efezie, czytamy co uczynili na zakończenie:
Dz.Ap. 20:36
A to powiedziawszy, padł na kolana swoje wraz z nimi wszystkimi i modlił się.
Podobnie w Starym Testamencie mamy jednomyślną reakcję Ludu na Bożą obecność:
1 Król. 18:38-39
Wtedy spadł ogień Pana i strawił ofiarę całopalną i drwa, i kamienie, i ziemię, a wodę, która była w rowie, wysuszył.
Gdy to cały lud zobaczył, padł na twarz, mówiąc: Pan jest Bogiem, Pan jest Bogiem!
Lud Boży w Piśmie Św. padał i klękał przed Bogiem: dzieci, młodzieńcy, starcy – cały zbór. W naszym kościele podczas wyznania grzechów i prośby o oczyszczenie wszyscy padamy na kolana wyznając nasze grzechy.
Boży ludzie klękali do modlitwy. Czy i my to chętnie czynimy: np. kiedy modlimy się w samotności? Czy padamy przed Bogiem w czasie modlitw w gronie rodziny? Czy uczymy dzieci czci dla Boga i wspólnie, klęcząc modlimy się z nimi do Boga? Dziecko uczy się patrzeć na Boga poprzez nasz (rodziców) przykład. W naszej postawie, nie tylko słowach, widzi kim On jest dla nas.
Chrześcijanie, klęcząc, modlili się całymi rodzinami:
Dz.Ap. 21:5
5. Lecz kiedy nasz pobyt się skończył, wyruszyliśmy i udaliśmy się w drogę, a wszyscy wraz z żonami i dziećmi towarzyszyli nam aż za miasto, a padłszy na kolana na wybrzeżu, modliliśmy się.
Z pewnością nie jest to jedyna właściwa postawa ciała podczas modlitwy do której Biblia nas zachęca. Jednak, czy jest ona obecna (obok np. modlitwy na stojąco) w naszych codziennych i publicznych modlitwach? W Piśmie Św. klękanie jest częstym wyrazem bojaźni Bożej, szacunku wobec Bożej świętości i wielkości. Przyjdzie taki dzień kiedy „wszelkie kolano" (Flp 2:10) ugnie się przez Panem. Warto więc już teraz, w doczesności, przygotowywać się na ten moment.
Jako Boże Dzieci przychodźmy do Pana w postawie wyrażającej to kim jesteśmy i kim jest Bóg. Padajmy przed Panem na kolana podczas publicznych zgromadzeń oraz w naszych domach ze świadomością, że nasz Bóg jest Dawcą, Królem i Panem wszelkiego istnienia.